Κατερίνα Μακαβού / από τη Λίνα Καμπούρογλου
"Οφείλω να είμαι ελεύθερη σε αυτό που έχω επιλέξει να κάνω"
Πατησίων 316
Όλο γυρίζω στο γκρίζο μου σπίτι
και θυμάμαι τους φίλους στη Θεσσαλονίκη
μα η ανάγκη για κάτι με σπρώχνει στην πόλη,
θα κάνω και εγώ ότι έκαναν όλοι.
Και όπως βλέπω τον ήλιο πίσω απ’ τα τζάμια
θυμάμαι εκείνα τ’ αεροπλάνα
που όταν ήμουν μικρή με παίρναν στην πλάτη
πέρα για πέρα, σ’ όλα τα πλάτη.
Πατησίων γωνία 316
και εγώ να βάζω τη ζωή μου σε τάξη
σε χάρτινες κούτες τα ρούχα βαλμένα
μα τα όνειρά μου καλά στοιχισμένα.
Και όπως πέφτει αχνά το φως αναμμένο
τραγούδια σκαλίζω και περιμένω
και ας το ξέρω καλά πως σαν ξημερώσει,
μόνο για λίγο το φως θα με σώσει.
Πατησίων γωνία 316
και εγώ να βάζω τη ζωή μου σε τάξη
μες στο άδειο ψυγείο η πόλη φωνάζει
μέρα τη μέρα η ζωή μου αλλάζει.
Την γνωρίσαμε από το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ με τίτλο "Μικρά μυστικά" που κυκλοφόρησε από την Virus Music το 2008. Το 2012 παρουσιάζει τη δεύτερη προσωπική της δουλειά με τίτλο "Άλλη μια ώρα". Τους στίχους και τη μουσική γράφει η ίδια, καθώς στις δουλειές της συμμετέχει με κομμάτια του, ο Θανάσης Dzingovic των B movies. Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, ο Διονύσης Σαββόπουλος κ.α.
Πόσα χρόνια είσαι στον χώρο;
Περίπου δεκατέσσερα χρόνια. Ξεκίνησα στη Θεσσαλονίκη απ’ όπου κατάγομαι και τραγουδούσα σε μπάντες. Τελείωσα το τμήμα του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονικής. Μετά σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται κάποιες συνεργασίες και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με τα δικά μου τα τραγούδια και να κινηθώ με αυτό.
Ήσουν από τα παιδιά που από μικρά ήξεραν αυτό που ήθελαν να κάνουν;
Το ένιωθα από πολύ μικρή αυτό, επειδή μεγάλωσα και σε μια οικογένεια που είχε σχέση με τημουσική. Ήταν ενα περιβάλλον στρωμμένο και ραμμένο στο αν όχι να ασχοληθώ επαγγελματικά, να αγαπήσω πολύ τη μουσική.
Γιατί έφυγες από τη Θεσσαλονίκη;
Η Θεσσαλονίκη βγάζει πολύ ωραία πράγματα, ξέρω κόσμο και μπάντες με σπαοδαίο υλικό. Στο πλαίσιο όμως στο οποίο ήθελα αν κινηθώ έπρεπε να κατέβω στην Αθήνα. Τους δίσκους μου παρ’ όλα αυτά τους έχω γράψει στη Θεσσαλονίκη γιατί εδώ δεν είχα κόσμο να με βοηθήσει. Τώρα πια έχω κάνει και εδώ τον κύκλο μου. Η Θεσσαλονικη δεν έχει πια χώρους, έχει λίγα πράγματα για να κινηθείς μουσικά. Δυσκολεύτηκα αρκετά στην αρχή αλλά ήμουν τυχερή γιατί με λίγους μήνες διαφορά έκαναν το ίδιο κι άλλοι φίλοι και συνεργάτες από τη Θεσσαλονίκη.
Η οικογένειά σου σε στήριξε;
Πλέον ναι, αλλά έπρεπε να αποδείξω πολλά πράγματα.
Ποιές είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Κυρίως ακούω ξένη μουσική, από Beatles μέχρι Radiohead, Nina Simone και πολύ τζαζ μουσική. Έχω όμως και ελληνικές επιρροές όπως Τρύπες, Μάλαμα, ειδικά τα πρωτα cd του, Χατζιδάκι, Μούτση.
Τί θες να περάσεις μέσα από τους στίχους και τη μουσική που γράφεις;
Δεν μ’ αρέσει το πολιτικό τραγούδι, που γράφεται για να είναι πολιτικό. Δεν μου αρέσει καθόλου. Θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να μιλάει για την ίδια του τη ζωή. Η ίδια του η ζωή είναι συνυφασμένη με την κοινωνία που ζει, αυτό και μόνο φτάνει. Είναι πραγματικό. Ο καθένας μιλάει γι αυτό που ο ίδιος ζει και βιώνει.
Ξένο στίχο γράφεις;
Έχω δοκιμάσει, αλλά η απόλυτη δημιοργία είναι να γράφω στη γλώσσα μου, την οποία θεωρώ πολύ πλούσια. Είναι πολύ δύσκολο να γράφεις στίχο που να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να περάσουν χρόνια για να θεωρηθείς στιχουργός και εγώ έχω πολύ δρόμο ακόμα.
Υπάρχει χώρος για νέους ανθρωπους στην έντεχνη σκηνή;
Δεν ξερω αν εχει να κάνει με το είδος της μουσικής, ο χώρος για νέους καλλιτέχνες. Απλά στα μπουζούκια λόγω του ότι περισσότερος κόσμος τα ακούει, είναι ίσως πιο εύκολο. Είναι αυτό που λέμε μεγαλύτερο το καταναλωτικό κοινό σε σχέση μ εκείνους που ακούνε έντεχνα. Το πράγμα όπως και να έχει ανοίγει σε σχέση με τις γνωριμίες και τα επικοινωνιακά τρικ.
Υπάρχει στη νεολαία μουσική παιδεία;
Υπάρχει μια νεολαία που έχει προσανατολιστεί στο χιπ χοπ, αλλά υπάρχει και εκείνη που πάει στα μπουζούκια. Αυτό θα φανεί στην πορεία αν θα στραφεί αλλιώς. Έχω αυτήν την αίσθηση, αλλά μπορεί να είμαστε και μέσα στον μικρόκοσμό μας. Νιώθω ότι συμβαίνει, αλλά αν δω λίγο παραέξω από τον δικό μου κόσμο, συνειδητοποιώ ότι πολύς κόσμος είναι εκεί που ήταν.
Σε επηρέασαν στη δουλειά σου οι συνεργασίες που έκανες;
Ο Σαββόπουλος με επηρέασε όσο αναφορά, το ότι κάθε συναυλία του είναι μια παράσταση. Είναι σαν παραμύθι και με γοητεύει πολύ αυτό. Προσπαθώ λοιπόν κι εγώ να κινηθώ σε αυτό το πλαίσιο.
Οι παλιότεροι καλλιτέχνες βοηθούν τους νέους;
Κοίταξε επιλέγει κάποιος παλιότερος καλλιτέχνης σε ποιον θα το κάνει και γιατί. Υπάρχουν λόγοι που ένας καλλιτέχνης βοηθάει κάποιους νεότερους. Είτε αυτοί είναι προσωπικοί, είτε καλλιτεχνικοί. Όπως και να το κάνουμε αναπτύσσεις μια προσωπική σχέση για να σε βοηθήσει. Κάποιοι πάντως όντως βοηθάνε.
Το δεύτερο cd σου το έχεις βγάλει μόνη σου. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Από τις δισκογραφικές έχω δει πολλά, γι αυτό και κατέληξα να το βγάλω μόνη μου. Από τη μία ήταν μια απόφαση δική μου, αλλά και μια λύση ανάγκης. Έτσι έκανα το προσωπικό μου site, ώστε έτσι να μπαίνει όποιος θέλει, να ακούει τη μουσική και να αγοράζει το cd σε digital μορφή. Ένα χρόνο μετά, αφότου κινούσα το site, άρχισε η κυκλοφορία του δίσκου. Υπάρχει βέβαια σε επιλεγμένα σημεία, δεν θα το βρεις παντού. Δεν ήξερα τί θα βρω μπροστά μου, αλλά κάτι έπρεπε να κάνω. Οι άνθρωποι που έχουν βγάλει μόνοι τους δίσκο, ξέρουν πόσο δύσκολο είναι και το τρέξιμο που χρειάζεται. Βέβαια αποκομίζεις σπουδαίες εμπειρίες. Κάνεις προσωπικές επαφές και μπορείς να ξανασυναντήσεις τους συνεργάτες σου αν χρειαστεί. Είναι σημαντική η ανθρώπινη επαφή. Το δύσκολο κομμάτι αυτού του πράγματος είναι πως εκείνος που γράφει στερείται το δημιουργικό κομμάτι, γιατί πρέπει να ασχοληθείς με πολλά πραγματα ταυτόχρονα. Σε αποσυντονίζει. Είναι καλό να είσαι κύριος του εαυτού σου και να ορίζεις εσύ τα πράγματα, αλλά χάνεις πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα είσαι καλλιτέχνης. Εγώ θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορώ να ασχολούμαι μόνο με τη μουσική μου και με τίποτα άλλο.
Τί είναι αυτό που σου αρέσει στη μουσική;
Ο στόχος μου είναι η ελευθερία που μου δίνει η μουσική. Οφείλω να είμαι ελεύθερη σε αυτό, με την έννοια ότι δεν είσαι ελεύθερος σε τίποτα καθημερινά.
Έχεις απογοητευτεί;
Δεν θυμάμαι πόσες φορές... Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλλιτέχνης που να μην το έχει πάθει.
Υπάρχει ο διαχωρισμός ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής;
Ναι αλλά δεν τον κάνω ποτέ. Μπορεί να μ’ αρέσουν κομμάτια από διαφορετικά στυλ μουσικής. Θεωρώ ευτελή και μη ευτελή τη διάθεση του καλλιτέχνη. Με ενοχλεί όταν κάτι έχει γίνει με φτηνό τρόπο. Αυτό συμβαίνει και σε κάτι το οποίο θεωρείται ποιοτικό.
Μερικές λέξεις που χαρακτηρίζουν την εποχή που ζούμε;
Αμηχανία, ελπίδα, αναβρασμός.
Τη δουλειά της μπορείτε να βρείτε:
OFF THE RECORD: Αγίου Κωνσταντίνου 13, Πειραιάς
STEREODISC: Αριστοτέλους 4, Θεσσαλονίκη
www.musical.gr Πάτρα
official site: www.katerinamakavou.gr
official fb page: Katerina Makavou Full Page
Πατησίων 316
Όλο γυρίζω στο γκρίζο μου σπίτι
και θυμάμαι τους φίλους στη Θεσσαλονίκη
μα η ανάγκη για κάτι με σπρώχνει στην πόλη,
θα κάνω και εγώ ότι έκαναν όλοι.
Και όπως βλέπω τον ήλιο πίσω απ’ τα τζάμια
θυμάμαι εκείνα τ’ αεροπλάνα
που όταν ήμουν μικρή με παίρναν στην πλάτη
πέρα για πέρα, σ’ όλα τα πλάτη.
Πατησίων γωνία 316
και εγώ να βάζω τη ζωή μου σε τάξη
σε χάρτινες κούτες τα ρούχα βαλμένα
μα τα όνειρά μου καλά στοιχισμένα.
Και όπως πέφτει αχνά το φως αναμμένο
τραγούδια σκαλίζω και περιμένω
και ας το ξέρω καλά πως σαν ξημερώσει,
μόνο για λίγο το φως θα με σώσει.
Πατησίων γωνία 316
και εγώ να βάζω τη ζωή μου σε τάξη
μες στο άδειο ψυγείο η πόλη φωνάζει
μέρα τη μέρα η ζωή μου αλλάζει.
Την γνωρίσαμε από το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ με τίτλο "Μικρά μυστικά" που κυκλοφόρησε από την Virus Music το 2008. Το 2012 παρουσιάζει τη δεύτερη προσωπική της δουλειά με τίτλο "Άλλη μια ώρα". Τους στίχους και τη μουσική γράφει η ίδια, καθώς στις δουλειές της συμμετέχει με κομμάτια του, ο Θανάσης Dzingovic των B movies. Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, ο Διονύσης Σαββόπουλος κ.α.
Πόσα χρόνια είσαι στον χώρο;
Περίπου δεκατέσσερα χρόνια. Ξεκίνησα στη Θεσσαλονίκη απ’ όπου κατάγομαι και τραγουδούσα σε μπάντες. Τελείωσα το τμήμα του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονικής. Μετά σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται κάποιες συνεργασίες και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με τα δικά μου τα τραγούδια και να κινηθώ με αυτό.
Ήσουν από τα παιδιά που από μικρά ήξεραν αυτό που ήθελαν να κάνουν;
Το ένιωθα από πολύ μικρή αυτό, επειδή μεγάλωσα και σε μια οικογένεια που είχε σχέση με τημουσική. Ήταν ενα περιβάλλον στρωμμένο και ραμμένο στο αν όχι να ασχοληθώ επαγγελματικά, να αγαπήσω πολύ τη μουσική.
Γιατί έφυγες από τη Θεσσαλονίκη;
Η Θεσσαλονίκη βγάζει πολύ ωραία πράγματα, ξέρω κόσμο και μπάντες με σπαοδαίο υλικό. Στο πλαίσιο όμως στο οποίο ήθελα αν κινηθώ έπρεπε να κατέβω στην Αθήνα. Τους δίσκους μου παρ’ όλα αυτά τους έχω γράψει στη Θεσσαλονίκη γιατί εδώ δεν είχα κόσμο να με βοηθήσει. Τώρα πια έχω κάνει και εδώ τον κύκλο μου. Η Θεσσαλονικη δεν έχει πια χώρους, έχει λίγα πράγματα για να κινηθείς μουσικά. Δυσκολεύτηκα αρκετά στην αρχή αλλά ήμουν τυχερή γιατί με λίγους μήνες διαφορά έκαναν το ίδιο κι άλλοι φίλοι και συνεργάτες από τη Θεσσαλονίκη.
Η οικογένειά σου σε στήριξε;
Πλέον ναι, αλλά έπρεπε να αποδείξω πολλά πράγματα.
Ποιές είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Κυρίως ακούω ξένη μουσική, από Beatles μέχρι Radiohead, Nina Simone και πολύ τζαζ μουσική. Έχω όμως και ελληνικές επιρροές όπως Τρύπες, Μάλαμα, ειδικά τα πρωτα cd του, Χατζιδάκι, Μούτση.
Τί θες να περάσεις μέσα από τους στίχους και τη μουσική που γράφεις;
Δεν μ’ αρέσει το πολιτικό τραγούδι, που γράφεται για να είναι πολιτικό. Δεν μου αρέσει καθόλου. Θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να μιλάει για την ίδια του τη ζωή. Η ίδια του η ζωή είναι συνυφασμένη με την κοινωνία που ζει, αυτό και μόνο φτάνει. Είναι πραγματικό. Ο καθένας μιλάει γι αυτό που ο ίδιος ζει και βιώνει.
Ξένο στίχο γράφεις;
Έχω δοκιμάσει, αλλά η απόλυτη δημιοργία είναι να γράφω στη γλώσσα μου, την οποία θεωρώ πολύ πλούσια. Είναι πολύ δύσκολο να γράφεις στίχο που να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να περάσουν χρόνια για να θεωρηθείς στιχουργός και εγώ έχω πολύ δρόμο ακόμα.
Υπάρχει χώρος για νέους ανθρωπους στην έντεχνη σκηνή;
Δεν ξερω αν εχει να κάνει με το είδος της μουσικής, ο χώρος για νέους καλλιτέχνες. Απλά στα μπουζούκια λόγω του ότι περισσότερος κόσμος τα ακούει, είναι ίσως πιο εύκολο. Είναι αυτό που λέμε μεγαλύτερο το καταναλωτικό κοινό σε σχέση μ εκείνους που ακούνε έντεχνα. Το πράγμα όπως και να έχει ανοίγει σε σχέση με τις γνωριμίες και τα επικοινωνιακά τρικ.
Υπάρχει στη νεολαία μουσική παιδεία;
Υπάρχει μια νεολαία που έχει προσανατολιστεί στο χιπ χοπ, αλλά υπάρχει και εκείνη που πάει στα μπουζούκια. Αυτό θα φανεί στην πορεία αν θα στραφεί αλλιώς. Έχω αυτήν την αίσθηση, αλλά μπορεί να είμαστε και μέσα στον μικρόκοσμό μας. Νιώθω ότι συμβαίνει, αλλά αν δω λίγο παραέξω από τον δικό μου κόσμο, συνειδητοποιώ ότι πολύς κόσμος είναι εκεί που ήταν.
Σε επηρέασαν στη δουλειά σου οι συνεργασίες που έκανες;
Ο Σαββόπουλος με επηρέασε όσο αναφορά, το ότι κάθε συναυλία του είναι μια παράσταση. Είναι σαν παραμύθι και με γοητεύει πολύ αυτό. Προσπαθώ λοιπόν κι εγώ να κινηθώ σε αυτό το πλαίσιο.
Οι παλιότεροι καλλιτέχνες βοηθούν τους νέους;
Κοίταξε επιλέγει κάποιος παλιότερος καλλιτέχνης σε ποιον θα το κάνει και γιατί. Υπάρχουν λόγοι που ένας καλλιτέχνης βοηθάει κάποιους νεότερους. Είτε αυτοί είναι προσωπικοί, είτε καλλιτεχνικοί. Όπως και να το κάνουμε αναπτύσσεις μια προσωπική σχέση για να σε βοηθήσει. Κάποιοι πάντως όντως βοηθάνε.
Το δεύτερο cd σου το έχεις βγάλει μόνη σου. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Από τις δισκογραφικές έχω δει πολλά, γι αυτό και κατέληξα να το βγάλω μόνη μου. Από τη μία ήταν μια απόφαση δική μου, αλλά και μια λύση ανάγκης. Έτσι έκανα το προσωπικό μου site, ώστε έτσι να μπαίνει όποιος θέλει, να ακούει τη μουσική και να αγοράζει το cd σε digital μορφή. Ένα χρόνο μετά, αφότου κινούσα το site, άρχισε η κυκλοφορία του δίσκου. Υπάρχει βέβαια σε επιλεγμένα σημεία, δεν θα το βρεις παντού. Δεν ήξερα τί θα βρω μπροστά μου, αλλά κάτι έπρεπε να κάνω. Οι άνθρωποι που έχουν βγάλει μόνοι τους δίσκο, ξέρουν πόσο δύσκολο είναι και το τρέξιμο που χρειάζεται. Βέβαια αποκομίζεις σπουδαίες εμπειρίες. Κάνεις προσωπικές επαφές και μπορείς να ξανασυναντήσεις τους συνεργάτες σου αν χρειαστεί. Είναι σημαντική η ανθρώπινη επαφή. Το δύσκολο κομμάτι αυτού του πράγματος είναι πως εκείνος που γράφει στερείται το δημιουργικό κομμάτι, γιατί πρέπει να ασχοληθείς με πολλά πραγματα ταυτόχρονα. Σε αποσυντονίζει. Είναι καλό να είσαι κύριος του εαυτού σου και να ορίζεις εσύ τα πράγματα, αλλά χάνεις πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα είσαι καλλιτέχνης. Εγώ θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορώ να ασχολούμαι μόνο με τη μουσική μου και με τίποτα άλλο.
Τί είναι αυτό που σου αρέσει στη μουσική;
Ο στόχος μου είναι η ελευθερία που μου δίνει η μουσική. Οφείλω να είμαι ελεύθερη σε αυτό, με την έννοια ότι δεν είσαι ελεύθερος σε τίποτα καθημερινά.
Έχεις απογοητευτεί;
Δεν θυμάμαι πόσες φορές... Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλλιτέχνης που να μην το έχει πάθει.
Υπάρχει ο διαχωρισμός ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής;
Ναι αλλά δεν τον κάνω ποτέ. Μπορεί να μ’ αρέσουν κομμάτια από διαφορετικά στυλ μουσικής. Θεωρώ ευτελή και μη ευτελή τη διάθεση του καλλιτέχνη. Με ενοχλεί όταν κάτι έχει γίνει με φτηνό τρόπο. Αυτό συμβαίνει και σε κάτι το οποίο θεωρείται ποιοτικό.
Μερικές λέξεις που χαρακτηρίζουν την εποχή που ζούμε;
Αμηχανία, ελπίδα, αναβρασμός.
Τη δουλειά της μπορείτε να βρείτε:
OFF THE RECORD: Αγίου Κωνσταντίνου 13, Πειραιάς
STEREODISC: Αριστοτέλους 4, Θεσσαλονίκη
www.musical.gr Πάτρα
official site: www.katerinamakavou.gr
official fb page: Katerina Makavou Full Page
